‘விழிப்புணர்வு’ காமராஜ்

.
2006 ஆம் ஆண்டு அறிமுகம் ‘பூ உலகின் நண்பர்கள்’ நெடுஞ்செழியன் நினைவுக் கூட்டத்தில் என்னை முதல் முறையாகச் சந்தித்தான்.

பிறகு கேள்வி – பதில் பகுதி என்னைத் தன் இதழில் எழுத வைத்து, வே. மதிமாறன் பதில்கள் என்று அது புத்தகமாக வந்தபோது அதன் விமர்சனக் கூட்டத்தைத் தோழர் டார்வின் தாசனோடு இணைந்து சிறப்பாக நடத்தியவன்.

அதன் பிறகு 3 ஆண்டுகள் 2009 வரை என்னோடு தான் எப்போதும் இருப்பான். சென்னையிலும் நான் வெளியூருக்குச் செல்லும்போது என்னுடனே வருவான். என் குடும்பத்தாருக்கும் நல்ல பழக்கமானவன்.

சில பிரச்சினைகளில் நான் உரிமையோடு பல நேரங்களில் கோபமாக, கடுமையாகப் பேசினாலும், பதிலுக்குக் கோபமாக ஒரு வார்த்தை கூடப் பேச மாட்டான். ‘அட விடுங்கங்க..’ என்று சாதாரணமாகக் கடந்துபோவான்.

நண்பன், தோழன் என்ற நிலையிலிருந்து சகோதரனாக மாறியவன். 2009 ஆண்டில் காமராஜ்க்குத் தமிழ் தேசிய நிலையில் ஈடுபாடு அல்லது என் அரசியல் நிலையில் மாறுபாடு ஏற்பட்டது.

என்னைச் சந்திப்பதை தவிர்த்தான். அரிதான சந்திப்பாக மாறியது. கடைசியாக 8 மாதங்களுக்கு முன்பு பார்த்தது. அதன் பிறகு தொலைபேசியில் கூடப் பேசவில்லை.

இத்தனை நாள் என்னிடம் தொடர்பற்று இருந்தவன், இன்றோ முற்றிலுமாகத் தொடர்பை துண்டித்து விட்டான்.
அவன் மரணச் செய்தி கேட்டபோதும், மருத்துவமனை மார்ச்சுவரிக்கு சென்றபோதும் கூட எனக்குக் கண்ணீர் வரவில்லை. காமராஜ் பற்றிய நினைவுகளே வேதனை தருகிகிறது.

அவனைப் பற்றிய நினைவுகள் அலைஅலையாக மனதில் மோதுகிறது. அது பெரும் மனவேதனைக்குள் என்னைத் தள்ளி துன்புறத்தாமல் இருக்க வேண்டும். முடிந்த வரை அவன் நினைவுகளைத் தவிர்க்க விரும்புகிறேன். பார்ப்போம்.
25 December at 16:54